Παρήλθαν εξήντα χρόνια από το 1950, όταν σύσσωμος ο Κυπριακός Ελληνισμός ψήφισε την Ένωση της Κύπρου με την μάνα Ελλάδα! Με την Ελλάδα βέβαια των Ιδανικών και των Ηρώων, της Ιστορίας και της Δόξας και όχι με το ελλαδιστάν του ξεπεσμού και της αλλοτρίωσης! 
Μετά το Ενωτικό Δημοψήφισμα ακολούθησε ο αγώνας της ΕΟΚΑ, ο οποίος παρά την επιτυχή του έκβαση στον στρατιωτικό τομέα, εντούτοις έτυχε ολέθριας πολιτικής διαχείρισης από την οποία παρήχθη το ζυριχικό κράτος, επί του οποίου οι Άγγλοι έθεσαν εξ’ αρχής και ημερομηνία λήξης. Ευτυχώς παρά την Τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963 ο λαός μας αντιστάθηκε και εξήλθε νικητής. Κατόπιν τούτου εστάλη στην Κύπρο η Ελληνική Μεραρχία, η οποία επισφράγισε την αποφασιστικότητα του Έθνους να διεκδικήσει αυτό που του ανήκε. Δημιουργήθηκαν τότε οι συνθήκες για να διακηρυχθεί και επισήμως η Ένωση αλλά και πάλιν η πολιτική ηγεσία αντιμετώπισε το Εθνικό Ζήτημα με μικροψυχία και ανεπάρκεια οδηγώντας σε εμφύλιο διχασμό, ο οποίος, αφού υποδαυλίσθηκε δολίως από το ξένο παράγοντα, είχε ως αποκορύφωμα του το πραξικόπημα.
Η άφρονα αυτή ενέργεια, αποκορύφωμα του εθνικού διχασμού, και η ακολουθήσασα τουρκική εισβολή και κατοχή, είχε ως συνέπεια την απεμπόλιση δια παντός του ενωτικού οράματος και τον παραμερισμό κάθε ιδέας εθνοκεντρισμού και ελληνοκεντρικότητας από το πολιτικό προσκήνιο. Οδήγησε περαιτέρω σε απηνή στιγματισμό ως πραξικοπηματία και φιλοχουντικού καθενός που φρονούσε εθνικά και παρέμενε πιστός στο ενωτικό ιδεώδες. Έγινε δε αντικείμενο καπηλείας από αυτούς που έφεραν την κύρια ευθύνη για την υποδούλωση των πολιτικών παθών, τα οποία οδήγησαν στον εμφύλιο διχασμό.
Οι επιτήδειοι αυτοί τοιουτοτρόπως διαιώνισαν την πολιτική τους εξουσία στην Κύπρο και μονοπώλησαν τον τομέα της ιδεολογίας εκτρέποντας την ουσία του Κυπριακού από την απελευθερωτική του διάσταση σε δικοινοτική διαφορά, η οποία επιδιώκεται να επιλυθεί δια του συστήματος-εκτρώματος της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, το οποίο μονιμοποιεί και νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής. Δίνει δε στον εχθρό επαρκές εφαλτήριο για τον επόμενο γύρο που είναι ο πλήρης έλεγχος της Κύπρου.
Το κυνήγι μαγισσών κατά των πατριωτών και δει κατά των ενωτικών, απετέλεσε την αιχμή του δόρατος της εθνομηδενιστικής άρχουσας κάστας της Κύπρου στην επιδίωξη της για διαιώνιση της πολιτικοοικονομικής κυριαρχίας της σε αγαστή συνεργασία, εν τοις πράγμασι, με τον κατακτητή σε βάρος τόσο του εθνικού αγώνα όσο και των λαϊκών συμφερόντων. Το πραξικόπημα και εν γένει ο εμφύλιος διχασμός κατέστη το άλλοθι για την καθαγίαση και τον εξαγνισμό κάθε τουρκοφόρας ενέργειας σε βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού με το πρόσχημα ότι αυτή κατέστη αδήρητη ανάγκη λόγω του πραξικοπήματος και λόγω των πραξικοπηματιών, στους οποίους η άρχουσα κάστα συγκατατάσσει όλους τους αντικατοχικούς και δει τους ενωτικούς αγωνιστές, προσπαθώντας να τους απογυμνώσει από κάθε ευγενές ελατήριο πολιτικής δραστηριότητας.
Επικαλούνται δε ως νομιμοποιητικό τίτλο της ακολουθούμενης πολιτικής του ενδοτισμού τους, την υποτιθέμενη στρατιωτική μας αδυναμία αφαιρώντας παντελώς από το λεξιλόγιο τους τον ένοπλο αγώνα με το επιχείρημα ότι αυτές οι αντιλήψεις οδήγησαν κατ’ αρχάς στον, άκαιρο και αποτυχημένο κατά αυτούς, αγώνα της ΕΟΚΑ ο οποίος οδήγησε στην Ζυρίχη και στην δι’ αυτής τούρκικη παρουσία στην Κύπρο και ότι δήθεν η εισβολή και η κατοχή αποτελεί το προϊόν της επιδίωξης της Ένωσης.
Παραλείπουν βέβαια να πουν ότι, κατά παραδοχή των ιδίων των αποικιοκρατών, ο αγώνας της ΕΟΚΑ υπήρξε νικηφόρος και ότι η Ζυρίχη και τα παρεπόμενα της ήσαν αποτέλεσμα της εξουσιολαγνείας της πολιτικής ηγεσίας, η οποία δεν θέλησε και δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί τον λαμπρό αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για την διεκδίκηση λύσης σύμφωνης με τα οράματά του.
Η ανεπάρκεια και ο μετέπειτα ανθελληνικός εξουσιασμός της πολιτικής ηγεσίας του ζυριχικού μορφώματος ήταν και η αιτία που οδήγησε στον εμφύλιο διχασμό με αποκορύφωμα το πραξικόπημα. Στο ενδιάμεσο στάδιο υπήρξε η υστερική πολιτική κατά της παρουσίας της Ελληνικής Μεραρχίας, η οποία κορυφώθηκε με την πρόκληση της προβοκάτσιας Κοφίνου, για την απομάκρυνσή της. Η δυναμική επιδίωξη της Ενώσεως από το λαό, βρήκε αντίπαλο την Ζυριχική εξουσία, η οποία πέτυχε να οδηγήσει τον στόχο της Ένωσης στην επανένωση δήθεν του κυπριακού λαού, στον οποίο συγκαταλέγουν και τους τουρκοκύπριους, αυτούς δηλαδή οι οποίοι πολέμησαν λυσσαλέα και συνεχίζουν να πολεμούν αυτό τούτο το Κράτος. Οι εξουσιαστές του Κυπριακού Ελληνισμού γνωρίζουν ότι οι τουρκοκύπριοι επιδιώκουν να διαλύσουν το Κράτος και στη θέση του να δημιουργήσουν ένα νέο μόρφωμα προτεκτοράτο της Τουρκίας αλλά εντούτοις, εν ονόματι δήθεν της συμφιλίωσης, ωθούν τον Κυπριακό Ελληνισμό ολοένα και πιο κοντά στον θανατηφόρο Τουρκικό εναγκαλισμό.Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης
15 Ιανουαρίου 2010
antistasi.org
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου